Ko je Aleksandar Šapić, novi-stari gradonačelnik Beograda

BEOGRAD - Odbornici Skupštine grada Beograda izabrali su danas ponovo Aleksandra Šapića za gradonačelnika Beograda koji će tu dužnost obavljati u naredne četiri godine.

Šapić je funkciju gradonačelnika obavljao od juna 2022. do oktobra 2023, a zatim je bio predsednik Privredmenog organa grada Beograda.

Bio je pomoćnik gradonačelnika grada Beograda od 2009. do 2012. godine. Za predsednika opštine Novi Beograd izabran je na izborima 2012, a reizabran na izborima 2016. godine. Svoj treći mandat predsednika opštine Novi Beograd započeo je nakon izbora 2020. godine.

Godine 2013. formirao je svoje udruženje građana „Za naš grad” sa kojim samostalno nastupa na opštinskim izborima 2016. godine i odnosi ubedljivu pobedu na Novom Beogradu.

Svojim delovanjem i rezultatima u politici postao je vesnik jednog drugačijeg bavljenja politikom, usmerenog na polje društvene konstrukcije.

Na beogradskim izborima 2018. bio je trećeplasirani, sa osvojenih više od devet procenata podrške Beograđana.

Na sednici Skupštine Srpskog patriotskog saveza, održanoj 21. jula 2018, Aleksandar Šapić jednoglasno je izabran za predsednika ove novoformirane političke organizacije koja će ubuduće nastupati na republičkom nivou.

Srpski patriotski savez prvi put postaje parlamentarna stranka nakon izbora 2020. godine.

Nakon ujedinjenja Srpskog patriotskog saveza sa Srpskom naprednom strankom, 29. maja 2021. godine, izabran je za potpredsednika Glavnog odbora Srpske napredne stranke.

Na konstitutivnoj sednici Skupštine Grada Beograda, 20. juna 2022, izabran je na mesto gradonačelnika Beograda.

Pre nego što je počeo da se bavi politikom, ostvario je bogatu sporsku karijeru.

Jedan je od najtrofejnijih i najuspešnijih sportista u istoriji srpskog sporta, koji je u celokupnoj igračkoj karijeri postigao, za sada nedostižnih, 2.675 golova u vaterpolu.

Vaterpolom je počeo da se bavi 1984. godine u Vaterpolo klubu „Crvena zvezda” u kome je prošao sve mlađe kategorije. U Vaterpolo klub „Partizan” prelazi 1991. godine, a 1992, sa nepunih 14 godina, debituje za prvi tim „Partizana”. U Vaterpolo klub „Crvena zvezda” vraća se 1993, da bi 1994. godine karijeru nastavio u Vaterpolo klubu „Bečej”. U Italiju odlazi 2001. godine u Vaterpolo klub „Kamolji” iz kog nakon tri sezone prelazi u VK „Rari Nantes Savona”. Godine 2006. odlazi u ruski VK „Šturm 2002”, gde potpisuje ugovor koji ga je učinio najplaćenijim igračem u istoriji vaterpola. Profesionalnu vaterpolo karijeru završava 2009. godine.

U bogatoj klupskoj karijeri ima 21 trofej, i to devet nacionalnih prvenstava od kojih je šest osvojio u Saveznoj Republici Jugoslaviji, dva u Rusiji i jedno u Italiji. Osvajač nacionalnih kupova bio je devet puta, sa osvojenih sedam kupova SRJ i dva kupa Rusije. Tron Lige šampiona osvojio je jednom, kao i dva odličja u LEN kupu.

U periodu od 1996. do 2009. godine osvojio je 14 uzastopnih titula golgetera lige, šest puta u SRJ, pet u Italiji i tri puta u Rusiji.

Za nacionalni tim Jugoslavije, kao sedamnaestogodišnjak, prvi put je nastupio u decembru 1995. godine. Od tada do 2008. godine igrao je za naš državni tim. Na samom početku reprezentativne karijere sa timom Jugoslavije osvojio je dva juniorska prvenstva Evrope, i to 1995. u Eslingenu, kao i 1996. u Istanbulu. Na oba takmičenja proglašen je za najboljeg igrača i strelca.

Prvo veliko takmičenje na kome je nastupio sa 18 godina za reprezentaciju Jugoslavije bile su Olimpijske igre u Atlanti 1996. godine.

Jedan je od retkih naših ekipnih sportista koji je četiri puta učestvovao na Olimpijskim igrama, osvojivši jednu srebrnu i dve bronzane medalje.

Sa reprezentacijom Jugoslavije, Srbije i Crne Gore, a kasnije i Srbije nastupao je na 22 sportske manifestacije, osvojio 20 medalja, od kojih pet na evropskim prvenstvima, četiri na svetskim i tri na Olimpijskim igrama.

Najsjajnija odličja sa Svetskog kupa osvojio je dva puta, sa takmičenja Svetske lige ima ukupno pet medalja, kao i zlato sa Mediteranskih igara održanih 1997. godine u Bariju.

Za nacionalnu selekciju postigao je 981 gol u ukupno 385 nastupa za nacionalni tim, dva puta je proglašen za najboljeg strelca Olimpijskih igara, četiri puta je bio najbolji strelac Svetskog prvenstva i, takođe, četiri puta najbolji strelac Evropskog prvenstva. Na takmičenjima Svetske lige najbolji strelac bio je četiri puta, dok je dva puta ovu titulu poneo i sa svetskih kupova.

Tokom reprezentativne karijere osam puta je biran u idealan tim na takmičenjima na kojima je učestvovao, i to tri puta na evropskim i svetskim prvenstvima, kao i dva puta na Olimpijskim igrama.

Najbolji je strelac svih vremena na prostorima bivše Jugoslavije.

Osim trofejne vaterpolo karijere, doprinos srpskom sportu pružio je i angažovanjem u sportskim organizacijama. Predsednik Vaterpolo kluba „Crvena zvezda” bio je od 2003. do 2004. godine.

Nakon završetka igračke karijere u italijanskom klubu „Rari Nantes Savona”, za isti klub nastavlja da obavlja funkciju sportskog menadžera za evropska takmičenja u periodu od 2006. do 2014. godine.

Više od decenije važio je za jednog od najboljih igrača sveta, a 2005. godine zvanično je proglašen za najboljeg svetskog vaterpolistu.

Zahvaljujući izuzetnoj sportskoj karijeri, nosilac je mnogobrojnih sportsko-društvenih priznanja te je, između ostalog, 2000. godine proglašen za sportistu godine Autonomne Pokrajine Vojvodine.

Imao je tu čast da dva puta bude odlikovan Ordenom Nemanje prvog stepena za zasluge u predstavljanju države i njenih građana. Prvi put 2001, a zatim i 2004. godine.

Nagradu za najboljeg sportistu po izboru Olimpijskog komiteta Srbije i Crne Gore dobio je 2004, a godinu dana kasnije, 2005. godine, proglašen je za laureata Oktobarske nagrade Grada Beograda.

Majska nagrada, najveće sportsko-društveno priznanje koje Sportski savez Srbije tradicionalno svake godine dodeljuje sportistima, sportskim savezima i stručnjacima koji su svojim rezultatima obeležili istoriju srpskog sporta i time afirmisali našu zemlju u svetu, dodeljena mu je 2008. godine.

U 2010. godini izabran je za trećeg najboljeg sportistu u 21. veku po izboru FINA.

Oktobra 2016. godine uručena mu je povelja za doprinos razvoju i radu Sportske akademije, kao nagrada za najuspešnijeg studenta od osnivanja ove institucije.

Svetska federacija sporta i kulture sa sedištem u Mineapolisu (Minesota) jula 2017. godine proglasila ga je za najboljeg vaterpolistu „napadača” svih vremena.

Nagradu „Najevropljanin” za oblast politike u 2020. godini dodelila mu je Prva evropska kuća u Beogradu u decembru 2020. godine.

Osnivač je Humanitarne fondacije „Budi human” koja je osnovana 2014. godine, a počela sa radom u junu. Fondacija „Budi human” bavi se prikupljanjem sredstava za pomoć deci, odraslima, ustanovama i udruženjima sa teritorije Srbije.

Fondacija „Budi human” je vrlo brzo nakon osnivanja izrasla u jednu od najkredibilnijih humanitarnih fondacija u regionu koja za cilj ima da pomogne u lečenju i obezbeđivanju neophodnih terapija, pre svega za decu.

Od osnivanja do danas, kroz Humanitarnu fondaciju „Budi human” prošlo je više hiljada korisnika, najviše dece, a za koje je prikupljeno više desetina miliona evra.

U februaru 2016. godine sve medalje koje je osvojio u igračkoj karijeri je putem sajta Humanitarne fondacije „Budi human” priložio aukcijskoj prodaji, a sav novac od prodatih medalja uplaćen je za lečenja i terapije korisnika ove fondacije.

Dobitnik je velikog broja priznanja za društveno-korisni i humanitarni rad, kojim su mu mnoge institucije u zemlji iskazale zahvalnost za sve što je radio u oblasti humanitarnog rada kao aktivni sportista, ali i za humanitarni rad kojim je intenzivnije i odgovornije nastavio da se bavi nakon igračke karijere.

Aleksandar Šapić je rođen 1. juna 1978. godine u Beogradu.

Oženjen je i otac dvoje dece.

Diplomirao je 2003. godine, magistrirao 2009, a doktorirao 2012. godine u oblasti industrijskog menadžmenta.

Govori ruski, italijanski i engleski jezik.