4. jun 2024 11:38

Performans "The Base of Trust" Ivane Ivković biće 8. juna Galeriji Non Canonic

Izvor: TANJUG

podeli vest

Performans "The Base of Trust"  Ivane Ivković biće 8. juna Galeriji Non Canonic

Foto: Non Canonico galerija i Ivana Ivković

BEOGRAD - Performans "The Base of Trust" umetnice Ivane Ivković, kojim započinje novi regionalni projekat Monument of trust (Spomenik poverenja) biće izveden 8. juna u beogradskoj Galeriji Non Canonico.

Kustosi su Miroslav Karić i Sanja Kojić Mladenov, dramaturg Jordan Cvetanović, a učestvuju glumci Željko Maksimović, Đorđe Živadinović Grgur kao i grupa performera.

"The Base of Trust" je nastavak ranije započetih istraživanja umetnice Ivane Ivković u domenu delegiranog performansa i eksperimentalnih oblika izvođačkih praksi. U pitanju je prolog kompleksnog regionalnog projekta "Monument of Trust" koji se realizuje u različitim galerijskim i javnim prostorima kao i institucijama i u saradnji sa nizom autorki i autora.

U fokusu ovog projekta nalazi se fenomen korupcije i njenih uticaja na socijalne tokove.

Kao simptom ili stanje duha i društva, korupcija prodire duboko u pore sistema i različitih odnosa stvarajući pritisak i osećaj neizvesnosti, poniženosti i nemoći kod pojedinca.

Tematski okvir rada obuhvata pitanje poverenja i hipokrizije u širem smislu, i sa etičkog stanovišta problematizuje osećanje nepovratne izneverenosti.

Ne odnoseći se samo na spekulativne sprege kriminala i države nego i na korupciju u svakodnevnim, interpersonalnim relacijama, rad polazi od pitanja da li je preuzimanja odgovornosti danas uopšte potencijalno izvodljiv čin.

Smešten u intimu salonskog stana koji je istovremeno i izlagački prostor - Non Canonico galerija, ovaj kamerni performans simbolički manifestuje skriveno i zakulisno kada je reč o korupciji, ali vraća i na teren ličnog odnosa prema odgovornosti i mogućnostima poverenja.

I u ovom projektu Ivana Ivković nastavlja da se bavi pitanjima patrijarhalnog poretka i heteronormativnih modela sagledavajući korupciju kao uzrok i posledicu opresivnog sistema a muško telo, kao i u prethodnim radovima, reprezent je delovanja na rodne okvire i stereotipna očekivanja.

Kroz stalnu inverziju pogleda između muških tela s jedne strane i publike s druge, performans funkcioniše i kao ogledalo koje odražava sva ova pitanja, istorijske kontekste, predrasude i tabue prisutne u različitim društvima, kao i složen odnos između pojedinca i okružujućeg sveta.