Branimir Kojić: U Potočarima su imena ljudi koji su živi, kao što je Jusuf Smajlović

BANJALUKA - Predsednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila iz Srebrenice Branimir Kojić ističe da među 8.372 imena poginulih srebreničkih Bošnjaka u julu 1995. godine na memorijalnom zidu u Potočarima su imena ljudi koji su živi, među kojima je i Јusuf Smajlović.

Smajlović se, čije ime je upisano među srebreničke žrtve na memorijalnom zidu u Potočarima, nakon uspostavljanja dvoetničke vlasti u Srebrenici, vratio i radio kao vozač načelnika opštine, a nakon penzionisanja živi živi nedaleko od najvećeg muslimanskog vojničkog groblja u Evropi, koje se nalazi u njegovom selu.

Kojić je u izjavi za Srnu rekao i da svi relevantni istorijski podaci i dokazi govore da u julu 1995. godine oko Srebrenice nije stradalo osam hiljada Bošnjaka, koliko je navedeno na memorijalnom kamenu u Potočarima, koji je prvi postavljen, pa se godinama na različite načine pokušava doći do tog broja žrtava.

Uprkos svim nastojanjima i malverzacijama, Kojić je istakao da ni za 20 godina bošnjačka strana nije uspela da obezbedi zadati broj žrtava.

Do sada je, prema bošnjačkim izvorima, u Potočarima ukopana 6.751 žrtva, među kojima je svega nekoliko civila stradalih u borbenim dejstvima ili su bili u vojnoj koloni koja se probijala kroz položaje Vojske Republike Srpske prema Tuzli.

Kojić je istakao da poseduje spisak iz 2003. godine sa imenima 79 živih Bošnjaka upisanih među žrtve iz jula 1995. godine, među kojima ima živih, kao što je Jusuf, koji se, kaže i sam smejao toj činjenici. "Neki su dolazili iz Amerike i zapadnoevropskih zemalja i sprdali se po srebreničkim kafanama, što je poznato skoro svima u ovom mestu", naveo je Kojić.

Prema rečima Kojića, najavljeno donošenje rezolucije o Srebrenici u Generalnoj skupštini UN samo je nastavak ili aneks šireg projekta satanizacije srpskog naroda, što je deo zapadne strategije za ukidanje Republike Srpske, otimanje Kosova i Metohije i slabljenje Srbije.

Time, rekao je, žele da pokažu svoju nadmoć i dominaciju u svetu zanemarujući činjenice i istorijsku istinu odnosno opravdavajući time NATO bombardovanje Republike Srpske i Srbije.

Kojić je ukazao na opštepoznatu činjenicu da među ukopanima u bošnjačkom vojničkom groblju u Potočarima nisu samo stradali iz jula 1995. godine, zbog čega se forsira izglasavanje sporne rezolucije, već su tu i posmrtni ostaci muslimanskih boraca poginulih tokom celog rata u Srebrenici čiji su skeleti iskopavani, voženi u Tuzlu i ukopovani kao žrtve iz 1995. godine.

"To potvrđuju dupli nišani (spomenici), jer su u seoskim grobljima ostali nišani mnogih poginulih tokom rata čiji su posmrtni ostaci preneseni u Potočare i tu su im podignuti drugi nišani. Takođe, u vojničko groblje ukopani su mnogi roditelji bošnjačkih vojnika koji su umrli nakon rata, a ispoljili su želju da budu ukopani pored svoje dece. Vode se kao ratne žrtve i taj broj nije zanemariv", pojasnio je Kojić.

Naveo je da nišani na muslimanskom groblju u Potočarima predstavljaju lažni utisak o broju žrtava za neupućene strance koji tu dolaze, jer oni ne znaju da se pored groba svakog ukopanog postavljaju po dva nišana, tako da je duplo više nišana od humki.

Da se među bošnjačke žrtve iz 1995. godine ukopavaju umrli srodnici muslimanskih vojnika, Srni je ranije potvrdio i bivši direktor Memorijalnog centra Mersed Smajlović.

Kojić je napomenuo da su u Potočare preneseni i posmrtni ostaci Sulje Suljagića, oca aktuelnog direktora ovog centra Emira Suljagića, a on je poginuo 24. decembra 1992. godine u Voljavici kod Bratunca, gde je bio ukopan, ali je u julu 2005. godine u Potočarima ukopan kao navodna srebrenička žrtva iz 1995.

Takvih slučajeva ima više stotina, što pokazuju i imena poginulih tokom rata na spomen-pločama u muslimanskim selima oko Bratunca i Srebrenice, a ista ta imena se nalaze uklesana i na memorijalni kamen u Potočarima, gde su preneseni njihovi ostaci i podignuti drugi nišani.

Kada se sve ovo sabere dolazi se do saznanja da je stvarni broj bošnjačkih žrtava iz jula 1995. godine mnogo ili dvostruko manji od zadatog broja upisanog na potočarski memorijalni kamen.

Kojić ističe i da su među ukupanima u Potočarima i mnogi koji su počinili masovne zločine nad srpskim civilnim stanovništvom u selima oko Srebrenice, Bratunca i Milića.

Njima, ukazuje, visoki i drugi međunarodni predstavnici u BiH, ambasadori i diplomate redovno dolaze da odaju poštu, a nikada se nisu udostojili da odaju počast nevino stradalim srpskim civilima u Podravanju, Ratkovićima, Belovcu, Kravici i drugim srpskim selima koja su popalili, a stanovništvo pobili upravo oni koji počivaju u Potočarima.

"Pre dve godine sprečili smo pokušaj bošnjačke strane da se svi neidentifikovani posmrtni ostaci iz kosturnica u BiH ukopavaju u Potočarima kao srebreničke žrtve, iako nije poznato da li među njima uopšte ima srebreničkih ili su to srpske ili hrvatske žrtve", naveo je Kojić.

Napominje da se identifikacija srpskih žrtava čega godinama, te da se potražuje još 1.600 nestalih Srba, od kojih 49 iz Srebrenice.

Neshvatljivo je, ističe, da je se svake godine kada počnu pripreme za komemoraciju 11. jula u Potočarima, pronađu i odmah identifikuju posmrtni ostaci navodnih bošnjačkih žrtava iz Srebrenice, a da je samo jednom za četiri godine organizovano iskopavanje i traženje srpskih žrtava u ovoj opštini, i to neuspešno.

Kojić je ocenio da sve to pokazuje da je Srebrenica projekat koji Zapad planski realizuje određenom dinamikom radi daljeg okrivljavanja i satanizacije Srba, te opravdavanja pristrasnosti i agresije NATO-a na Republiku Srpsku i Srbiju.

Ističe da srpska strana iznosi argumente i činjenice, a Zapad pristrasne političke ocene o ratnim zbivanjima u BiH, a o pristrasnosti Zapada i ratnoj demilitarizaciji Srebrenice nakon njenog proglašavanja zaštićenom zonom UN pisao je i govorio bošnjački funkcioner iz ovog mesta Ibran Mustafić.

Kojić stoga pita "demokratski" Zapad zašto se sprečava dokazivanje činjenica ako su sigurni da je počinjen genocid? Navodi da predstavnici međunarodnih organizacija, zapadne diplomate i visoki predstavnici potpuno ignorišu i nipodaštavaju srpske žrtve, a mnogi su godinama obmanjivali javnost da nemaju problem da posete srpska stratišta ukoliko budu pozvani, a kada je to na više načina učinjeno, nikada se nisu pojavili.

To, ukazuje se, dovoljno govori o odnosu, iskrenosti, objektivnosti i namerama hegemonističkog Zapada.