Izložba "Krivo srastanje" biće otvorena 8. septembra u Salonu Muzeja savremene umetnosti

BEOGRAD - Izložba fotografija "Krivo srastanje" autora Ivana Posaveca i Milisava Mije Vesovića biće otvorena 8. septembra u Salonu Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, saopštili su organizatori.

Kustoskinja izložbe je Leila Topić, viša kustoskinja Muzeja suvremene umjetnosti u Zagrebu, a kustoskinja - koordinatorka izložbe za MSUB je Una Popović.

U subotu, 9. septembra, biće organizovano i javno vođenje kroz izložbu koje će voditi Leila Topić i Una Popović.

Izložba "Krivo srastanje" rezultat je saradnje i razmene programa između beogradskog i zagrebačkog Muzeja savremene umetnosti, zvanično započetih predstavljanjem izložbe Goranke Matić "Iskustvo u gužvi" u MSU Zagreb septembra i oktobra 2022. godine.

Na izložbi je predstavljen izbor fotografija Ivana Posaveca i Milisava Mije Vesovića (HR) iz Zbirke Muzeja suvremene umjetnosti Zagreb koje danas interpretiramo analitičkim alatima nastalim zahvaljujući proimanju umetnosti i popularne kulture.

Fotografije realizovane jezikom popularne kulture možemo sagledati kao oblik otpora dominantnim modelima koji se učitavaju s razvojem takozvane omladinske kulture kasnih sedamdesetih i ranih osamdesetih godina prošloga veka.

Većina izloženih fotografija datira iz razdoblja zrelog socijalizma a objavljene su ili su nastale za potrebe reprodukovanja u Poletu ili Studentskom listu, najpopularnijim izdanjima omladinske štampe u Hrvatskoj za vreme SFRJ.

Sve do kraja osamdesetih godina, kada su naprasno nestala, to su bila inovativna i neretko subverzivna glasila u pogledu različitih vidova studentskih pokreta, životnih stilova, seksualnosti, studentske i radničke svakodnevice ili levičarske kritike sistema.

Reč je o uglavnom reportažnim, urbanim fotografijama kojima su Posavec i Vesović upražnjavali Bresonov (Henri Cartier-Bresson) pojam odlučujućeg trenutka: interpretirali su događaje ili novinarske pripovesti uslovljene praktičnim ograničenjima poput kratkog vremenskog roka ili uredničkih kriterijuma, ne pribegavajući pritom konvencionalnoj fotografiji tipičnoj za dnevne novine.

Od 1978, kada hrvatski konceptualni umetnik Goran Trbuljak postaje grafički urednik i urednik fotografije u Poletu, fotografija dobija sasvim novu funkciju te zauzima čitavu jednu stranicu ili dve.

Urednik nastoji da poštuje orijentaciju kadra fotografa i podstiče aktivno uključivanje foto-reportera u stvaranje novina. Iako su fotografske teme naručene, vizuelna reženja su osobena i karakteristična za svakog autora.

Brojni autori poput Andrije Zelmanovića, Šime Strikomana, Nina Semialjca, Gorana Pavelića, Ivana Posaveca, Dražena Kalenića, Milisava Vesovića, Fedora Vučemilovića ili dua Bachrach & Krištofić s početka su "krivo srasli" u odnosu na uslove u kojima su započeli svoju umetničku karijeru, da bi danas, u kontekstu lažno slobodnog i vizuelno i kulturno osiromašenog društva, jedva prepoznali vlastito delo ili njegovo nasleđe.

Izložba tematizuje fenomen fotografije, poput popularno nazvane "poletovske", koja je osamdesetih godina odigrala važnu ulogu na široj kulturnoj sceni bivše Jugoslavije.

Prekoračivši zadate granice reportažne ili dokumentarne fotografije, novi senzibilitet u fotografiji postao je na kraju lokalni fenomen, a opusi mnogih autora danas i deo muzealizovane umetničke prakse.

Kustoskinja izložbe Leila Topić navodi kako je, razmišljajući o fotografijama Posaveca i Vesovića, gotovo nesvesno za naziv izložbe odabrala pesmu muzičke grupe "Azra".

"Krivo srastanje" sa istoimenog albuma iz 1984. godine.

Na naslovnoj strani albuma, koju potpisuje zagrebački dizajnerski tandem Greiner & Kropilak, prikazana je crno-bela fotografija radnika pri izlasku iz fabrike, vizuelno bliska motivima s Posavčevih fotografija.

Promišljajući pojam krivog srastanja, Leila Topić opaža da su radnici nestali s povlašćenih mesta u medijskoj reprezentaciji upravo kao i foto-reporteri, odnosno foto-reportaže.

Stoga, namera izložbe "Krivo srastanje" nije da se predstavi još jedan projekat koji veliča retromanijsku fantaziju o novotalasnoj slavi osamdesetih godina u Jugoslaviji ili Zagrebu, nego da se postave pitanja: kako danas čitati ove fotografije i šta one govore današnjoj publici.