Decenija od smrti velikog srpskog istoričara Miroslav Jovanovića

BEOGRAD - Prošlo je deset godina od smrti velikog srpskog istoričara, profesora Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, Miroslava Jovanovića.

Iako je ovaj svet napustio prerano ostavio je retko kvalitetan doprinos srpskoj istoriografiji i kulturnoj istoriji.

Naučna istraživanja započeo je proučavanjem ruske emigracije dospele na prostor Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca po okoncanju Svetskog rata, odnosno revolucije u Rusiji 1917.

Odatle je sledilo posvećeno istraživanje ruske istorije i kulture, zatim međusobnih odnosa dve države, a potom i veoma suptilno proučavanje kulturne istorije Srba u 19. i 20. veku.

Profesor Jovanović autor je osam monografija, priređivač desetina zbirki istorijskih izvora. Napisao je više od osamdeset naučnih radova publikovanih u stručnoj periodici, na srpskom, ruskom, engleskom, nemačkom, češkom, bugarskom jeziku.

Rođen je maja 1962. u Beogradu. Diplomirao je na Odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Magistrirao je i doktorirao na istom fakultetu.

Prošao je sva naučna zvanja na Katedri za Opštu savremenu istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu, počev od 1989. godine kada je postao saradnik, do pozicije redovnog profesora.

Kao istraživač naučne građe boravio je u Moskvi, Londonu, Sofiji, Berlinu.

Pri Andrićevom institutu nalazio se na položaju direktora Odeljenja za istoriju, gde je predsedavao i Međunarodnim naučnim odborom povodom 100 godina izbijanja Prvog svetskog rata.

Predsedavao je Upravnim odborom Arhiva Srbije, kao i Instituta za noviju istoriju, bio član Radne grupe za izradu Nacrta zakona o arhivskoj građi i arhivskoj službi.

Bio je među retkim našim istaživačima teorije istorijske nauke, verovatno delom i na tragu mentora Andreja Mitrovića.

Bio je gostujući predavač ne samo na Istorijskom fakultetu državnog univerziteta u Moskvi već i na Državnom institutu međunarodnih odnosa u Moskvi, na Istorijskom fakultetu Sofijskog univerziteta, na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu, na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Banjaluci.

Osnivač je Centra za savremenu istoriju Balkana, 2006. kao i Centra za ruske studije Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, 2010. godine.

Široj javnosti poznatiji je po radovima ili učešću u projektima: "Doseljavanje ruskih izbeglica u SHS 1919- 1924 ", "Jezik i društvena istorija", "Srbi i Rusi", "Protiv Vuka, Srpska građanska inteligencija u 18. i 19. veku o jeziku i njegovoj reformi", "Živeti u Beogradu", "Tri Titove Jugoslavije".

Dobitnik je priznanja grada Beograda za društevne i humanističke nauke 2012. godine.

Ono čime se Miroslav Jovanović izdvajao bila je retka suptilnost u istraživanju i razumevanju prošlosti, bio je savršeno svestan da se iza pojmova nalaze različite, katkad i oprečne sadržine u različitim kulturama.

Otuda, iako se znatnim delom bavio temama kojima su bili posvećeni brojni ovdašnji istraživači, dolazio je do bitno drugačijih konačnih rezultata, a pritom, ničim nije ostavljao prostor da se njegova saznanja, tumačenja, istraživački rezultati, svrstavaju ma u kom smislu.

Posebno se izdvaja kao veliki znalac ruske istorije, kulture i politike.

Ovaj svet napustio je iznenada 8. januara 2014, u 52. godini.